یا امام رضا (ع) باب الجواد راه ورودی به قلب توست حاجت رواست هر که از این راه می رود دلم با اذان به افق گلدسته هایت به طواف ضریح نورانی پر می کشد

صبحگاهان با نوای نقاره خانه تا انتهای آسمان آبی را بدرقه می کند و عصر گاهان تا کنار فواره هایت که زلال معرفت می پاشند پر می زند

یا امام رضا کاشیهای صحن تو هزاران حرف با زایر دلخسته ات دارند آن هنگام که صحنها و رواقهای نورانی حرمت را یکی پس از دیگری پشت سرمی گذارم آیا می توانم سعی صفا و مروه را به یاد نیاورم من در حرم تو هروله کنان سعی از مروه باب الجواد تا سخای سقا خانه می کنم و هاجر درون را تشنه و خسته به زمزم زلال سقاخانه ات می برم تا سیرابش کنم با خنکای زلال سقاخانه ات ای امام رئوف

یا امام رضا ضربان قلبم همنوا با ثانیه های صحن انقلاب به یاد مدینه جدت رسول الله می تپد و در صحن آزادی تو از قفس تن رها می شود و سبکبال و آرام بربال کبوتر ها اوج می گیرد و به ابدیت پیوند می خورد

ذکر است تکلم کبوتر هایت                                  قربان تبسم کبوتر هایت

ای کاش جوی نوک زده ای بودم من                  بر کاسه گندم کبوترهایت